داستان -هنر - قرآن (23)

1-3-5-شخصیت:

 فرآیند خلق یک شخصیت داستانی دو مرحله دارد .

1 – مشاهده یک شخصیت حقیقی و طراحی آزاد از سیمای ظاهری و باطنی او .

2 – حذف اضافه ی ویژگیهای جسمی و روحی شخص حقیقی و انطباق آن با شخص مورد نیاز ِداستان و پیوند آن با اشخاص دیگر داستان .  

لذا در رُمان می شود به درون شخصیت ها نظر انداخت و زمزمه های درونی و شادی ها و غم ها و رؤیا های آنها را بررسی کرد .

در حالی که در دنیای واقعی تا درون افراد  از طریق رنگ پوست و یا شیوه ی نگاه و حرکات ظاهری  نمود پیدا نکند ، قابل درک نیستند .

بنا بر این شخصیت های رُمان با شخصیت های واقعی تمایز ذاتی دارند .

نکته :

 در قصّه هایی که ملاک آنها ارزش های عمومی است . می شود شخصیت ها را فراتر از زمان و مکان ارائه کرد . و گر نه در رُمان ها سعی می شود شخصیت ها به آدمهای معمولی شباهت داشته و دارای نام و فامیل و سال تولد و مکان تولد و زندگی مشخص باشد و تأ ثیر پذیر از زمان و مکان .

شخصیتهای داستان با هدایت طرح داستان شکل می گیرند و با بی طرفی محکم نویسنده و هم ذات پنداری شخصیت ها توسط او، تاآنجا که نویسنده خود را به جای شخصیت داستانی بگذارد تا عکس العمل ها و اعمال شخصیت داستانی طبیعی جلوه کند  به طور زنده و خوب شکل می گیرند .

(شما این بحث را ربط دهید به داستان های قرآن که  هم ازواقعیَت ریشه می گیرند وهم تمام جذابیَت های هنری را هم دارند.)!